Opis
Rok wydania: 2017
ISBN: 978-83-7657-218-5
Seria: Publikacja Uniwersytetu w Białymstoku, Wydział Filologiczny
Recenzja: prof. zw. dr hab. Bogdan Walczak
Redakcja i korekta: Anetta Bogusławska Strawińska
Skład i redakcja techniczna: Krzysztof Rutkowski
Projekt okładki: Zbigniew Kaźmierczak
Indeks nazwisk
Oprawa: miękka
Liczba stron: 338
Jest to […] instrumentarium nowoczesnego historyka języka, przyjmującego, że uprawiana przez niego dyscyplina ma charakter polimetodologiczny.
I takąż też polimetodologię (na którą składają się metody z zakresu paradygmatu badawczego komunikologii, lingwistyki kulturowej i genologii lingwistycznej) stosuje w pracy Urszula Sokólska – w swoich analizach o charakterze tekstologicznym, nierzadko z pogranicza stylistyki lingwistycznej
i retoryki.
[…] autorka zgromadziwszy bardzo obszerny materiał językowy […] i uzbrojona w polimetodologiczne instrumentarium badawcze, osiągnęła zamierzony
cel badawczy. Powstała praca wybitna, o której wartości stanowią w moim przekonaniu przede wszystkim następujące aspekty i okoliczności:
1) Wybór tematu. […] wciąż jeszcze niewiele wiemy (a w każdym razie nasza wiedza nie jest w tym względzie satysfakcjonująca) o stosunku ludzi kultury (nowszych czasów) do tworzywa tej kultury w jej wymiarze intelektualnym i artystycznym, jakim jest język. […].
2) Podstawa źródłowo-materiałowa […] wyjątkowo solidna i obszerna. […]. Charakteryzuje też dobrze warsztat naukowy autorki i pozwala na przypuszczenie, że jest ona zdania (wspólnego ze zdaniem recenzenta), iż językoznawstwo jest nauką empiryczną.
3) Imponujące zaplecze erudycyjne pracy. […].
4) Wnikliwość, dociekliwość i precyzja prezentowanych analiz i interpretacji. Warto zauważyć, że dowodzą one znakomitego wyczucia stylistycznej wartości słowa. […].
5) Ważne i dobrze udokumentowane wyniki naukowe. Jest ich wiele – tak ogólnych, jak i szczegółowych, i wolno sądzić, że różne wyniki szczególnie zainteresują różnych czytelników książki Urszuli Sokólskiej (a myślę, że oprócz językoznawców będą wśród nich literaturoznawcy i kulturoznawcy).
6) I na koniec – umiejętności pisarskie Urszuli Sokólskiej, która jest […] świetną stylistką i pisze jasno, klarownie, atrakcyjnie i – w miarę możliwości – przystępnie. Umiejętność klarownego przedstawienia rzeczy trudnych może najlepiej uwidacznia się przy opisie i interpretacji wypowiedzi zmetaforyzowanych. […].
Dla porządku powtórzę raz jeszcze: monografi a Urszuli Sokólskiej „O, mowo polska, ty ziele rodzime…”. Wokół refl eksji nad kształtem polszczyzny
to praca wybitna, która bezwzględnie i ze wszech miar zasługuje na opublikowanie. (Z Recenzji prof. zw. dra hab. Bogdana Walczaka)
